วันแรกของการเดินทาง

ไม่มีการเดินทางครั้งไหน ที่ผมไม่ตื่นเต้น
แต่ครั้งนี้เป็นครั้งที่ผมตื่นเต้นมากที่สุดครั้งหนึ่ง
ครั้งแรก ของการเดินทางคนเดียว
ครั้งแรก กับการนั่งเครื่องบินเพียงลำพัง
แล้วแถมยังไปไกลถึงประเทศญี่ปุ่น
ประเทศที่ผมไม่สามารถสื่อสารได้อีกต่างหาก
 
'ความตื้นเต้น'  ที่เกิดขึ้นนี่ละ ที่ทำให้ใครหลายคน..หลงรักการเดินทาง
เพราะไม่รู้ว่า อนาคตข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น และเราต้องเจอกับอะไรบ้าง
มีเพียงแค่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นในใจว่า "ความสนุกรอเราอยู่"

.
.
.
.
.
.

หลังจากกล่าวร่ำลา พ่อกับแม่ ไม่ทันไร ก็พบว่าตัวเองอยู่บนเครื่องบินเสียแล้ว
ราวกับว่า 'ความตื่นเต้น' นั้น  ทำให้ผมเดินขึ้นเครื่องมาอย่างไร้สติ

นั่งสักพักก็มีคนมานั่งข้างๆ

เป็นหนุ่งร่างสูง หลังจากสอบถามได้ความว่า

เขาชื่อแบลร์ เป็นชาวแคนนาดา มาเที่ยวเวียดนาม

โดยขี่มอเตอร์ไซต์ตะลุย จากฮานอย จนถึงโฮจิมินห์

ฟังแล้วน่าสนุกไม่ใช่เล่น แต่ที่ไม่น่าสนุกเลยเมื่อได้ฟังเขาพูดถึง

แผนการเดินทางกลับบ้านของเขา ที่ต้องนั่งเครื่องบินหลายต่อมาก

จากเวียดนาม  มาไทย  ไปญี่ปุ่น  แวะอเมริกา  กว่าจะถึงแคนาดา

รวมๆแล้วเดินทางเป็นวัน

มันคงเป็นการเดินทางที่ทรหดใช่เล่น ฟังแล้วเหนื่อยแทน

โชคดีที่ไทยกับญี่ปุ่นห่างกันแค่ 6 ชั่วโมง

ดูหนัง ฟังเพลง หลับๆ ตื่นๆ

ก็ยังไม่ถึง..

แต่เมื่อกัปตันประกาศว่า เครื่องกำลังจะจอดที่สนามบินแล้ว

'ความตื่นเต้น' ก็กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง

ทันทีที่ล้อเครื่องบินแตะพื้น

ผมรู้สึกว่า "การผจญภัยของผม ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว"

ผมเดินผ่านเกตกับแบลร์ จนถึงทางแยก
เขาต้องไปต่อเครื่อง เพื่อต่อไปยังอเมริกา
ส่วนผมต้องผ่านต.ม.เข้าไปยังประเทศญี่ปุ่น

การเดินทางของเขากำลังจะจบ
การเดินทางของผมกำลังจะเริ่มต้นขึ้น

" Have a nice trip "
เขาอวยพรผม พร้อมโบกมือลา

ผมเดินแยกมา
มองซ้าย มองขวา
"กุต้องไปทางไหนต่อวะเนี่ย"

ผมเลยอาศัยเดินตามๆเขาไป

กรอกใบเข้าเมือง
ผ่านต.ม.
(ช่วงนี้ละที่ตื้นเต้น ไม่รู้ว่าเขาจะว่าอะไรบ้างที่ไปอยู่นานขนาดนี้
แต่ผมบอกไปว่า อยู่กับน้อง เขาก็เลยให้ผ่าน)
เอากระเป๋า
ตรวจของ
หาทางไปซื้อตั๋วรถไฟ

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก
แปปเดียวผมก็อยู่บนรถไฟแล้ว
อารมณ์เหมือนก่อนขึ้นเครื่องไม่มีผิด





1 ชั่วโมงกว่าผมก็มาถึงยังสถานี Shinagawa
ที่ๆผมนัดเจอน้องสาวของผม
เราไม่ได้เจอหน้ากันเกือบปี
เพราะน้องสาวมาเรียนภาษาที่ญี่ปุ่น

มาญี่ปุ่นครั้งนี้น้องเลยอาสาเลี้ยงผม
ตลอด 1 อาทิตย์ที่อยู่กับเธอ


มื้อแรกของการมาเที่ยวญี่ปุ่นครั้งนี้คือ ซูชิ
ผมซื้อกลับไปกินที่หอพักของน้อง
เพราะว่าน้องต้องรีบไปทำงานต่อ

อาหารมื้อแรกตั้งแต่ลงจากเครื่อง

หลังจากน้องผมทำงานเสร็จ เธอก็เลยพาขี่จักรยานเที่ยว
และหาอะไรกินมื้อดึก เดินหาร้านกินอยู่นาน
จนมาเจอร้านนี้ 'อิจิรันราเม็ง'
หรือที่ใครๆเรียกว่า 'ราเม็งคูหา'
เป็นร้านราเม็งชื่อดังที่มีอยู่ทั่วญี่ปุ่น
โดยที่นั่งจะแบ่งเป็นช่องๆ
แล้วก่อนกินจะมีกระดาษให้เลือกว่า
ชอบกินเส้นแบบไหน
น้ำซุปแบบไหน
ต้นหอมเยอะมั้ย

มีให้เลือกตามความต้องการ ของลูกค้าเลย
 
ขอจบการเดินทางของวันแรกด้วยภาพนี้ครับ

(เห็นรูปแล้วหิวเลยอะ -0- )

--------   TIPS  --------

- ไม่ต้องกังวลเรื่องการกรอกใบ ต.ม. ครับเพราะจะมีภาษาไทยให้เทียบอยู่

-  การนั่งรถไฟเข้าเมือง ผมใช้บริการของ Narita Express(N'EX)
   เพราะราคามันรวมกับบัตร suica เลย
   (ขึ้นอยู่กับว่าเราลงที่ไหนด้วย)




เข้าไปดูราคาได้ที่ http://www.jreast.co.jp/e/suica-nex/

ข้อมูลเกี่ยวกับการนั่งรถเข้าเมืองครับ
http://www.yokosojapan.org/transport/transport.php

เวบนี้เขารีวิวร้าน อิจิรัน ละเอียดดี แต่คนละสาขานะครับ
http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=coco-wine&month=19-09-2011&group=11&gblog=10